Η ανατομία ενός άντρα

Αύριο τα παιδιά φεύγουν και ξεκινούν επιτέλους οι διακοπές μου, οι οποίες θα κρατήσουν μέχρι το τέλος του Αυγούστου. Με εξαίρεση τη Δευτέρα 22 Αυγούστου, που οφείλω να επισκεφτώ το γραφείο για 3 συσκέψεις που δεν παίρνουν αναβολή, θα είμαι "διακόπτουσα".
Και επειδή από ταξίδια κι εμπειρίες γέμισα αυτό τον χρόνο, δε θα πάω πουθενά. Ούτε καν στην Πάφο. Μόνο για τα απαραίτητα. Για το γενέθλιο της ανιψιάς μου και τον γάμο του γιου της κουμέρας μου. Κι αυτά όμως σκέφτομαι να τα κάνω ή μονοήμερα, όπως έκανα το Δεκαπενταύγουστο ή να πάρω μαζί μου και το laptop.
Επιτέλους, το αποφάσισα. Θα καθίσω να γράψω την "Ανατομία ενός άντρα". Κατόπιν απαίτησης του αναγνωστικού μου κοινού, καθότι έχει 6 χρόνια να βιβλιογραφήσω και επειδή το η "Θέκλα θέλει σε", διακόπηκε στη μέση από τις 11 του Ιούλη από το "Δημήτρη δεν σε θέλουμε, κι εσύ τίποτα", πάλιωσε πλέον αυτό, δεν έχω δύναμη να γράψω για την παλαιοκομματική πολιτική και την τραυματική μου εμπειρία από το κονταροχτύπημα μου με δαύτην, κι επειδή αντιλήφθηκα πως αν γράψω όσα βίωσα προεκλογικώς, εν τότε που εν να με κάτσουν μέσα για τα καλά τζιαι την νύχταν κόφκουν το ρεύμα στις φυλακές τζιαι εν θα μπορώ να βλέπω να γράφω, αποφάσισα να γράψω επιτέλους το αντίστοιχο για την "Ανατομία μιας γυναίκας". Αυτό για την αντρική.
Ο Φαντομάς είναι μεγάλη πηγή έμπνευσης, αλλά νομίζω πως εν χωρεί μες το βιβλίο γιατί συμπεριλαμβάνει τόσες εξαιρέσεις των κανόνων που θα κάνουν το βιβλίο προσωπογραφία του, θα περιοριστώ στους εκατοντάδες άντρες πελάτες μου και τις ιστορίες τους.
Θα διώξω τη βοηθό από το σπίτι, ήδη έσπασε μετά το στεγνωτήριο και το πλυντήριο, οπόταν έχω καλή δικαιολογία πέραν της οικονομικής κρίσης, θα συγκατοικήσω με τον Τεκύλα και θα βγαίνω μόνο για τσιγάρα και προμήθειες και τις ανάγκες του συμπαθούς τετράποδου. Αποφάσισα να απολέσω καμιά δεκαριά από τα 95 μου κιλά, οπόταν θα τρώω ρύζι, το οποίο το πετυχαίνω μούρλια, και φυσικά αυγά που είναι η αγαπημένη μου τροφή, και θα πίνω καφέδες.

Οπόταν, δεν είμαι εδώ για κανέναν...
Η αποχή μου από το facebook θα είναι πλασματική. Τηλεόραση βαριέμαι να κοιτάξω εδώ και χρόνια, στα τηλέφωνα βαριέμαι να μιλώ, οπόταν θα αποτελέσει το μοναδικό παράθυρο προς τον έξω κόσμο, κι αυτό για τις ώρες του  διαλείμματος. Το πήρα απόφαση. Θα γράψω και θα τους γράψω όλους στο .... καινούριο μου βιβλίο.
Wish me luck!