Καλημέρα, καλημέρα!
Σαββατιάτικο πρωινό με καφέ, συνειδητά επιλεγμένη μοναχικότητα, και το πληκτρολόγιο εύκαιρο.
Τι καλύτερη ευκαιρία να γράψω στο ιστολόγιό μου, που το έχω παραμελήσει με τα πρόσφατα τρεχάματα που έχω με την εκπομπή.
Ναι, είμαι πολύ χαρούμενη αυτές τις μέρες, γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να συνεργάζομαι με την εκπομπή "Έχουμε και Λέμε" στο Mega, με τον Τάσο Θεοδώρου και την Έλενα Ευσταθίου.
Έχει από το 1998 που εμφανίζομαι στην τηλεόραση ως ψυχολόγος, που πρώτη φορά είμαι μόνιμη συνεργάτης σε εκπομπή που μεταδίδεται σε ώρα που μπορεί να την δει τόσος πολύς κόσμος.
Σάββατο και Κυριακή απόγευμα, 4-6 μμ η εκπομπή.
Ήμουν για χρόνια τακτική συνεργάτης σε πρωινές εκπομπές ή απογευματινές που παρουσιάζονταν σε καθημερινές μέρες της εβδομάδας. Τώρα με την εκπομπή αυτή, έχω πρόσβαση να επικοινωνήσω με πολύ περισσότερο κόσμο. Και το χαίρομαι πολύ, το χαίρομαι αφάνταστα και ευχαριστώ όλους τους φίλους και τηλεθεατές για τα τόσο όμορφα, συγκινητικά μηνύματα που λαμβάνω, καθώς και τα email τους με τα θέματά τους.
Κατά την διάρκεια της εκπομπής, συνήθως απαντούμε σε ένα επιλεγμένο γράμμα από τηλεθεατή, (δεν επιθυμούν όλοι όσοι μου γράφουν να δημοσιοποιηθεί η επιστολή τους) και κάνουμε συζήτηση με αφορμή το περιεχόμενο του γράμματος και απαντούμε και σε τηλεφωνικές γραμμές.
Μια γεύση από την εκπομπή:
Όλα τα videos της εκπομπής, τα ανεβάζω κάθε εβδομάδα, στο κανάλι μου στο Youtube
Όσοι θέλετε να μου γράψετε για το θέμα που σας απασχολεί, στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση (email) theklapetridou@yahoo.gr και σας παρακαλώ, να μου διευκρινίσετε εάν θέλετε το γράμμα να προβληθεί στην εκπομπή ή να απαντηθεί ιδιωτικά.
Ίσως ζούμε στην πιο δύσκολη φάση της Κύπρου μας από το 1974 και μετά. Πολλά θέματα μας απασχολούν. Η οικονομική κρίση, η ανεργία, η μείωση ή και παντελής έλλειψη οικονομικών πόρων πυροδοτούν και μια σειρά άλλων συναισθηματικών, πρακτικών, ψυχολογικών αδιεξόδων. Οι απαντήσεις που δίνω στα γράμματα σας φυσικά δεν αποκαθιστούν ούτε την επίσημη διάγνωση, ούτε φυσικά και την ψυχοθεραπεία, είναι μια γνώμη από έναν άνθρωπο που ασχολείται επιστημονικά με τα θέματα αυτά.
Και όπως λέμε πάντα και στην εκπομπή, όποιος δεν μπορεί οικονομικά να απευθυνθεί σε ιδιώτη ψυχολόγο ή ψυχίατρο, ευτυχώς στα κρατικά νοσοκομεία υπάρχουν προσοντούχοι συνάδελφοι, στους οποίους μπορεί ο κάθε ένας να απευθυνθεί για να πάρει βοήθεια.
Για να είμαι ειλικρινής, όλα τα μηνύματα που λαμβάνω είναι θετικά, αγαπητικά, ενθαρρυντικά και με ευγνωμοσύνη.
Δεν έχω κανένα παράπονο από τον κόσμο, τους χιλιάδες φίλους στο Facebook, που σχεδόν γέμισε και το δεύτερο προφίλ μου, όσοι μου κάνετε αίτημα φιλίας και δεν σας αποδέχομαι, μπορείτε να με ακολουθήσετε ή να πατήσετε like στην σελίδα μου στο Facebook, γιατί νομίζω αν ανοίξω και τρίτο προφίλ, θα χάσω τον μπούσουλα και δεν θα μπορώ να βρίσκω όλα σας τα μηνύματα και να ανταποκρίνομαι.
Αλλά...,
Όταν κάποιος εκτεθεί στην δημοσιότητα, ελκύει προς τον εαυτό του, όχι μόνο θετικά, επαινετικά σχόλια, αλλά και αρνητικά.
Αυτές τις μέρες,άθελά μου, ήρθα σε επαφή με μια παλιά πληγή. Πληγή που κακοφόρμισε από τον πολύ καιρό.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, αυτές δεν αφορούν κανένα, ούτε καν εμένα, θα πω μόνο επιγραμματικά πως κάποιος άνθρωπος, με κάποια ισχύ στα επαγγελματικά μας, με έχει "πάρει από κακό μάτι" εδώ και δυο-τρία χρόνια και μου κάνει την ζωή ποδήλατο όποτε του δοθεί η ευκαιρία...
Δεν μπορώ να αντιληφθώ εάν πρόκειται για επαγγελματική, προσωπική ή σεξιστική αντιζηλία. Ούτε και με ενδιαφέρει, για να είμαστε ειλικρινείς.
Εγώ κάνω την δουλειά μου όσο καλύτερα μπορώ και με αγνές προθέσεις, προσφέρω όσα μπορώ να προσφέρω από τον χώρο της δουλειάς μου και της pro bono δουλειάς μέσω του διαδικτύου και της τηλεόρασης και είμαι καλά με τον εαυτό μου και την συνείδησή μου.
Από το 2001 μέχρι το 2004 ήμουν διορισμένη στην Ειδική Εκπαίδευση στο Υπουργείο Παιδείας, και στις 12 Νοεμβρίου το 2004, παραιτήθηκα συνειδητά, επειδή επέλεξα να εργάζομαι ως ιδιώτης ψυχολόγος. Δεν μου άρεσε να είμαι κυβερνητική υπάλληλος, ήθελα και θέλω να είμαι ιδιώτης. Αυτό μου αρέσει να κάνω, αυτό μου γεμίζει την ψυχή μου, αυτό με ευχαριστεί.
Δεν ασχολούμαι με κανέναν άλλο. Δεν με ενδιαφέρει τι κάνουν οι άλλοι, ούτε καν ξέρω τι κάνουν. Δεν μπορώ να τους κατηγορήσω για οτιδήποτε, γιατί δεν είναι από την δουλειά μου. Δεν με κόφτει.
Μπορεί αυτό να ακούγεται εγωιστικό, αλλά είναι η άμυνα μου για να μπορώ να λειτουργώ όπως λειτουργώ, για να μην τρελαθώ.
Και θέλω να πιστεύω πως δεν έχω δημιουργήσει συνειδητά ή ασυνείδητα πρόβλημα σε κανέναν άνθρωπο με τον οποίο συναναστρέφομαι.
Αυτή μου η στάση, πηγάζει και από την διαπαιδαγώγηση, που μου έδωσε ο πατέρας μου, ο π. Ανδρέας Πετρίδης , ο οποίος είχε μια πολύ όμορφη πνευματική παρουσία στην εκπομπή του Δημήτρη Σούγλη στο Έξτρα την προηγούμενη Τετάρτη
Παρακολουθώντας τον πατέρα μου να μιλά στην εκπομπή την Τετάρτη, καθηλώθηκα μπροστά από την τηλεόραση και πέρασαν από το μυαλό μου όλες οι καλές διδαχές που πήρα από εκείνον μεγαλώνοντας. Ο πατέρας μου δεν είναι τέλειος, ούτε φυσικά κι εγώ. Έκανε και κάνει και θα κάνει λάθη, το ίδιο και η κόρη του. Είναι άνθρωπος του πνεύματος όμως, με έμαθε να διαβάζω, να μελετώ και να ασκούμαι πνευματικά. Ήταν ο,τι έπρεπε αυτά που έλεγε την Τετάρτη, επειδή τις δυο επόμενες ημέρες μου χρειάστηκαν. Μου θύμισε για ακόμη μια φορά τον πνευματικό προορισμό του ανθρώπου στη γη, το πόση αξία έχει η ψυχική γαλήνη και οι αρετές του πνεύματος για να μπορεί ο άνθρωπος να είναι καλά με τον εαυτό του.
Μου θύμισε την συγχώρεση, την αγάπη, την κατανόηση, την πνευματική υπέρβαση.
Και για αυτό σήμερα, μπορώ να πω στον "εχθρό" μου ότι τον αγαπώ.
Λυπούμαι για τα αρνητικά συναισθήματα τα οποία τον κατακλύζουν. Λυπούμαι που αναστατώνεται και ο ίδιος και αναστατώνει και άλλους γύρω του. Δεν του κρατάω κακία. Μόνο κούραση νιώθω από έναν ανελέητο και χωρίς νόημα ψυχολογικό πόλεμο.
Ναι, αγαπώ σε, επειδή αγαπώ τον εαυτό μου.
Αγαπώ σε, επειδή θα μπορούσε να ήμουν εγώ στην θέση σου, να άφηνα να με κατακλύσει ο εγωισμός, η κακία και η εκδικητικότητα. Αγαπώ σε, γιατί καταλαβαίνω πως δεν είναι δύσκολο να παρασυρθεί ένας άνθρωπος από τον θυμό του και να δρα κακόβουλα προς τους άλλους.
Δεν μπορείς να μου κάνεις κακό. Μόνο να με ταλαιπωρήσεις, να με κουράσεις και να με βοηθήσεις έτσι να γίνω καλύτερος άνθρωπος.
Δεν μπορείς να μου πάρεις ο,τι έχω στην ψυχή μου. Την αγάπη για μένα, για σένα, για τον κόσμο.
Δεν μπορείς να με κάνεις να σταματήσω να πιστεύω πως κατά βάθος όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί.
Δεν μπορείς να με φέρεις στο σημείο να απελπιστώ για το μέλλον μου.
Εδώ δεν απελπίστηκα για το μέλλον αυτού του τόπου, με τόσα φαύλα που συμβαίνουν και μας οδήγησαν στην ηθική, πνευματική και οικονομική κρίση.
Δεν απελπίστηκα που είμαι μόνη μου τόσα χρόνια και μεγάλωσα δυο μωρά χωρίς καμιά βοήθεια.
Δεν απελπίστηκα όταν αντιμετώπισα τον θάνατο φάτσα-κάρτα όταν αρρώστησα πριν 4-5 χρόνια.
Δεν απελπίστηκα όταν έκανα την βλακεία να ασχοληθώ με την πολιτική και έχασα όχι μόνο στις εκλογές, αλλά και σε πολλά άλλα, ξέρεις εσύ, εκεί βρήκες την ευκαιρία να κτυπήσεις για πρώτη φορά.
Δεν απελπίστηκα και δεν έχω σκοπό να απελπιστώ.
Γιατί έχω βιώσει αμέτρητες φορές και στην δική μου ζωή και στων γύρω μου, πως εκεί που όλα φαίνονται πως καταρρέουν, πάντα υπάρχει ελπίδα, στο τέλος έρχεται το νόημα το πνευματικό για κάθε ταλαιπωρία που περνούμε, είτε εξαιτίας μας, είτε εξαιτίας άλλων.
Ο άνθρωπος είναι καλός. Οι άνθρωποι είναι καλοί. Μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι. Υπάρχουν πάντα ευκαιρίες για να προοδεύουμε πνευματικά και συναισθηματικά.
Μπορώ να γίνω καλύτερη, μπορείς να γίνεις καλύτερος. Δεν υπάρχει λόγος να αλληλοκατασπαρασσόμαστε. Δεν υπάρχει λόγος να προκαλούμε πόνο, ενώ μπορούμε να σκορπούμε αγάπη.
Η ζωή είναι όμορφη, και μαζί θα την κάνουμε ακόμη ομορφότερη.
Αγαπώ σε κι ας δείχνεις πως με μισείς....
Καλημέρα :-) χ χ χ
Σαββατιάτικο πρωινό με καφέ, συνειδητά επιλεγμένη μοναχικότητα, και το πληκτρολόγιο εύκαιρο.
Τι καλύτερη ευκαιρία να γράψω στο ιστολόγιό μου, που το έχω παραμελήσει με τα πρόσφατα τρεχάματα που έχω με την εκπομπή.
Ναι, είμαι πολύ χαρούμενη αυτές τις μέρες, γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να συνεργάζομαι με την εκπομπή "Έχουμε και Λέμε" στο Mega, με τον Τάσο Θεοδώρου και την Έλενα Ευσταθίου.
Έχει από το 1998 που εμφανίζομαι στην τηλεόραση ως ψυχολόγος, που πρώτη φορά είμαι μόνιμη συνεργάτης σε εκπομπή που μεταδίδεται σε ώρα που μπορεί να την δει τόσος πολύς κόσμος.
Σάββατο και Κυριακή απόγευμα, 4-6 μμ η εκπομπή.
Ήμουν για χρόνια τακτική συνεργάτης σε πρωινές εκπομπές ή απογευματινές που παρουσιάζονταν σε καθημερινές μέρες της εβδομάδας. Τώρα με την εκπομπή αυτή, έχω πρόσβαση να επικοινωνήσω με πολύ περισσότερο κόσμο. Και το χαίρομαι πολύ, το χαίρομαι αφάνταστα και ευχαριστώ όλους τους φίλους και τηλεθεατές για τα τόσο όμορφα, συγκινητικά μηνύματα που λαμβάνω, καθώς και τα email τους με τα θέματά τους.
Κατά την διάρκεια της εκπομπής, συνήθως απαντούμε σε ένα επιλεγμένο γράμμα από τηλεθεατή, (δεν επιθυμούν όλοι όσοι μου γράφουν να δημοσιοποιηθεί η επιστολή τους) και κάνουμε συζήτηση με αφορμή το περιεχόμενο του γράμματος και απαντούμε και σε τηλεφωνικές γραμμές.
Μια γεύση από την εκπομπή:
Όσοι θέλετε να μου γράψετε για το θέμα που σας απασχολεί, στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση (email) theklapetridou@yahoo.gr και σας παρακαλώ, να μου διευκρινίσετε εάν θέλετε το γράμμα να προβληθεί στην εκπομπή ή να απαντηθεί ιδιωτικά.
Ίσως ζούμε στην πιο δύσκολη φάση της Κύπρου μας από το 1974 και μετά. Πολλά θέματα μας απασχολούν. Η οικονομική κρίση, η ανεργία, η μείωση ή και παντελής έλλειψη οικονομικών πόρων πυροδοτούν και μια σειρά άλλων συναισθηματικών, πρακτικών, ψυχολογικών αδιεξόδων. Οι απαντήσεις που δίνω στα γράμματα σας φυσικά δεν αποκαθιστούν ούτε την επίσημη διάγνωση, ούτε φυσικά και την ψυχοθεραπεία, είναι μια γνώμη από έναν άνθρωπο που ασχολείται επιστημονικά με τα θέματα αυτά.
Και όπως λέμε πάντα και στην εκπομπή, όποιος δεν μπορεί οικονομικά να απευθυνθεί σε ιδιώτη ψυχολόγο ή ψυχίατρο, ευτυχώς στα κρατικά νοσοκομεία υπάρχουν προσοντούχοι συνάδελφοι, στους οποίους μπορεί ο κάθε ένας να απευθυνθεί για να πάρει βοήθεια.
Για να είμαι ειλικρινής, όλα τα μηνύματα που λαμβάνω είναι θετικά, αγαπητικά, ενθαρρυντικά και με ευγνωμοσύνη.
Δεν έχω κανένα παράπονο από τον κόσμο, τους χιλιάδες φίλους στο Facebook, που σχεδόν γέμισε και το δεύτερο προφίλ μου, όσοι μου κάνετε αίτημα φιλίας και δεν σας αποδέχομαι, μπορείτε να με ακολουθήσετε ή να πατήσετε like στην σελίδα μου στο Facebook, γιατί νομίζω αν ανοίξω και τρίτο προφίλ, θα χάσω τον μπούσουλα και δεν θα μπορώ να βρίσκω όλα σας τα μηνύματα και να ανταποκρίνομαι.
Αλλά...,
Όταν κάποιος εκτεθεί στην δημοσιότητα, ελκύει προς τον εαυτό του, όχι μόνο θετικά, επαινετικά σχόλια, αλλά και αρνητικά.
Αυτές τις μέρες,άθελά μου, ήρθα σε επαφή με μια παλιά πληγή. Πληγή που κακοφόρμισε από τον πολύ καιρό.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, αυτές δεν αφορούν κανένα, ούτε καν εμένα, θα πω μόνο επιγραμματικά πως κάποιος άνθρωπος, με κάποια ισχύ στα επαγγελματικά μας, με έχει "πάρει από κακό μάτι" εδώ και δυο-τρία χρόνια και μου κάνει την ζωή ποδήλατο όποτε του δοθεί η ευκαιρία...
Δεν μπορώ να αντιληφθώ εάν πρόκειται για επαγγελματική, προσωπική ή σεξιστική αντιζηλία. Ούτε και με ενδιαφέρει, για να είμαστε ειλικρινείς.
Εγώ κάνω την δουλειά μου όσο καλύτερα μπορώ και με αγνές προθέσεις, προσφέρω όσα μπορώ να προσφέρω από τον χώρο της δουλειάς μου και της pro bono δουλειάς μέσω του διαδικτύου και της τηλεόρασης και είμαι καλά με τον εαυτό μου και την συνείδησή μου.
Από το 2001 μέχρι το 2004 ήμουν διορισμένη στην Ειδική Εκπαίδευση στο Υπουργείο Παιδείας, και στις 12 Νοεμβρίου το 2004, παραιτήθηκα συνειδητά, επειδή επέλεξα να εργάζομαι ως ιδιώτης ψυχολόγος. Δεν μου άρεσε να είμαι κυβερνητική υπάλληλος, ήθελα και θέλω να είμαι ιδιώτης. Αυτό μου αρέσει να κάνω, αυτό μου γεμίζει την ψυχή μου, αυτό με ευχαριστεί.
Δεν ασχολούμαι με κανέναν άλλο. Δεν με ενδιαφέρει τι κάνουν οι άλλοι, ούτε καν ξέρω τι κάνουν. Δεν μπορώ να τους κατηγορήσω για οτιδήποτε, γιατί δεν είναι από την δουλειά μου. Δεν με κόφτει.
Μπορεί αυτό να ακούγεται εγωιστικό, αλλά είναι η άμυνα μου για να μπορώ να λειτουργώ όπως λειτουργώ, για να μην τρελαθώ.
Και θέλω να πιστεύω πως δεν έχω δημιουργήσει συνειδητά ή ασυνείδητα πρόβλημα σε κανέναν άνθρωπο με τον οποίο συναναστρέφομαι.
Αυτή μου η στάση, πηγάζει και από την διαπαιδαγώγηση, που μου έδωσε ο πατέρας μου, ο π. Ανδρέας Πετρίδης , ο οποίος είχε μια πολύ όμορφη πνευματική παρουσία στην εκπομπή του Δημήτρη Σούγλη στο Έξτρα την προηγούμενη Τετάρτη
Παρακολουθώντας τον πατέρα μου να μιλά στην εκπομπή την Τετάρτη, καθηλώθηκα μπροστά από την τηλεόραση και πέρασαν από το μυαλό μου όλες οι καλές διδαχές που πήρα από εκείνον μεγαλώνοντας. Ο πατέρας μου δεν είναι τέλειος, ούτε φυσικά κι εγώ. Έκανε και κάνει και θα κάνει λάθη, το ίδιο και η κόρη του. Είναι άνθρωπος του πνεύματος όμως, με έμαθε να διαβάζω, να μελετώ και να ασκούμαι πνευματικά. Ήταν ο,τι έπρεπε αυτά που έλεγε την Τετάρτη, επειδή τις δυο επόμενες ημέρες μου χρειάστηκαν. Μου θύμισε για ακόμη μια φορά τον πνευματικό προορισμό του ανθρώπου στη γη, το πόση αξία έχει η ψυχική γαλήνη και οι αρετές του πνεύματος για να μπορεί ο άνθρωπος να είναι καλά με τον εαυτό του.
Μου θύμισε την συγχώρεση, την αγάπη, την κατανόηση, την πνευματική υπέρβαση.
Και για αυτό σήμερα, μπορώ να πω στον "εχθρό" μου ότι τον αγαπώ.
Λυπούμαι για τα αρνητικά συναισθήματα τα οποία τον κατακλύζουν. Λυπούμαι που αναστατώνεται και ο ίδιος και αναστατώνει και άλλους γύρω του. Δεν του κρατάω κακία. Μόνο κούραση νιώθω από έναν ανελέητο και χωρίς νόημα ψυχολογικό πόλεμο.
Ναι, αγαπώ σε, επειδή αγαπώ τον εαυτό μου.
Αγαπώ σε, επειδή θα μπορούσε να ήμουν εγώ στην θέση σου, να άφηνα να με κατακλύσει ο εγωισμός, η κακία και η εκδικητικότητα. Αγαπώ σε, γιατί καταλαβαίνω πως δεν είναι δύσκολο να παρασυρθεί ένας άνθρωπος από τον θυμό του και να δρα κακόβουλα προς τους άλλους.
Δεν μπορείς να μου κάνεις κακό. Μόνο να με ταλαιπωρήσεις, να με κουράσεις και να με βοηθήσεις έτσι να γίνω καλύτερος άνθρωπος.
Δεν μπορείς να μου πάρεις ο,τι έχω στην ψυχή μου. Την αγάπη για μένα, για σένα, για τον κόσμο.
Δεν μπορείς να με κάνεις να σταματήσω να πιστεύω πως κατά βάθος όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί.
Δεν μπορείς να με φέρεις στο σημείο να απελπιστώ για το μέλλον μου.
Εδώ δεν απελπίστηκα για το μέλλον αυτού του τόπου, με τόσα φαύλα που συμβαίνουν και μας οδήγησαν στην ηθική, πνευματική και οικονομική κρίση.
Δεν απελπίστηκα που είμαι μόνη μου τόσα χρόνια και μεγάλωσα δυο μωρά χωρίς καμιά βοήθεια.
Δεν απελπίστηκα όταν αντιμετώπισα τον θάνατο φάτσα-κάρτα όταν αρρώστησα πριν 4-5 χρόνια.
Δεν απελπίστηκα όταν έκανα την βλακεία να ασχοληθώ με την πολιτική και έχασα όχι μόνο στις εκλογές, αλλά και σε πολλά άλλα, ξέρεις εσύ, εκεί βρήκες την ευκαιρία να κτυπήσεις για πρώτη φορά.
Δεν απελπίστηκα και δεν έχω σκοπό να απελπιστώ.
Γιατί έχω βιώσει αμέτρητες φορές και στην δική μου ζωή και στων γύρω μου, πως εκεί που όλα φαίνονται πως καταρρέουν, πάντα υπάρχει ελπίδα, στο τέλος έρχεται το νόημα το πνευματικό για κάθε ταλαιπωρία που περνούμε, είτε εξαιτίας μας, είτε εξαιτίας άλλων.
Ο άνθρωπος είναι καλός. Οι άνθρωποι είναι καλοί. Μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι. Υπάρχουν πάντα ευκαιρίες για να προοδεύουμε πνευματικά και συναισθηματικά.
Μπορώ να γίνω καλύτερη, μπορείς να γίνεις καλύτερος. Δεν υπάρχει λόγος να αλληλοκατασπαρασσόμαστε. Δεν υπάρχει λόγος να προκαλούμε πόνο, ενώ μπορούμε να σκορπούμε αγάπη.
Η ζωή είναι όμορφη, και μαζί θα την κάνουμε ακόμη ομορφότερη.
Αγαπώ σε κι ας δείχνεις πως με μισείς....
Καλημέρα :-) χ χ χ
