Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

Μέρα 6η. Αλλαγή στον τρόπο ζωής.

Έκτη μέρα σήμερα. Ο ενθουσιασμός των πρώτων ημερών πέρασε και χθες τα έκανα πάλι....σκ... Παρατήρησα τον εαυτό μου πως κάνω 5 βασικά λάθη:
  1. Δεν ακολουθώ τις μέρες τις δίαιτας πιστά 
  2. Κάνω αβαρίες στις ποσότητες
  3. Μου ξεφεύγει το αλκοόλ
  4. Παραλείπω τα ενδιάμεσα
  5. Δεν κάθομαι στο τραπέζι να φάω με τη σειρά.
Η διαιτολόγος μου έχει σπουδάσει για να μου φτιάξει αυτή τη διατροφή. Γνωρίζει ποια θρεπιτκά στοιχεία χρειάζεται το σώμα μου και σε ποιό συνδυασμό. Δεν γνωρίζω καλύτερα από εκείνην. Οπόταν με το να εναλλάσσω τα γεύματα από μόνη μου υποθέτω πως καταλήγω να μην παίρνω όλες τις θρεπτικές ουσίες που χρειάζομαι για μια μέρα. Θα το συζητήσω μαζί της την Πέμπτη το πρωι που έχουμε ραντεβού. Μπορεί να μου προτείνει ένα πιο ευέλικτο πρόγραμμα. Θα δούμε.

Από τον καιρό που θυμάμαι τον εαυτό μου έτρωγα πολύ. Το φαγητό μου άρεσε και ήθελα μεγάλες ποσότητες για να ικανοποιηθώ. Δεν θα ξεχάσω μια φορά που πρέπει να ήμουν 10 χρονών, όταν η γιαγιά η Θέκλα είχε έρθει για λίγες μέρες από την Αγία Φύλα να μας επισκεφτεί στο σπίτι μας στην Πάφο. Η γιαγιά η Θέκλα ήταν σπουδαία μαγείρισσα. Επαγγελματίας. Προτού παντρευτεί δούλευε ως μαγείρισσα. Μια μέρα λοιπόν, έφτιαξε κεφτέδες.

 Οι γονείς μου ήταν στη δουλειά και όταν επέστρεψαν φώναξε απελπισμένα στη μάνα μου: "Κυριακούλα, έχει φάει 18 κεφτέδες!". Ναι, είχα φάει 18 κεφτέδες και ήθελα κι άλλους για μεσημεριανό. Ήθελα να γεμίζει το στομάχι μου για να νιώθω καλά. Και έτρωγα γρήγορα γρήγορα, δεν μασούσα αργά και απολαυστικά. Αυτό το κακό συνήθειο το έχω μέχρι σήμερα. Να τρώω γρήγορα το φαγητό μου, σαν να με τρέχει κάποιος ξοπίσω. Έτσι, συχνά, το στομάχι μου μπορεί να έχει γεμίσει και εγώ να μην το αντιληφθώ ενωρίς για να σταματήσω. Λέγεται πως χρειάζονται περίπου 20 λεπτά για να πάει το μήνυμα από τους μύες του στομαχιού στον εγκέφαλο πως είναι γεμάτο. Και πως η διαδικασία της μάσησης και η αίσθηση της όσφρησης είναι επίσης χρήσιμες για να δημιουργηθεί το αίσθημα του κορεσμού. Άρα όσο πιο αργά μασούμε το φαγητό μας, όσο πιο πολύ το απολαμβάνουμε, το μυρίζουμε το γευόμαστε αργά στη γλώσσα (οι γευστικοί κάλυκες στη γλώσσα επίσης μεταφέρουν το μήνυμα στον εγκέφαλο), τόσο πιο λίγη ποσότητα φαγητού χρειαζόμαστε για να νιώσουμε πλήρεις. Ίσως κι αυτός είναι ένας λόγος που όταν τρώω σαλάτες νιώθω πως χορταίνω μόλις τελειώσω και πως δεν χρειάζομαι κι άλλο φαγητό. 
Παρατήρησα λοιπόν, χθες και σήμερα πως αφέθηκα και έφαγα περισσότερη ποσότητα φαγητού από όση χρειαζόμουνα. Σημείωσα πάνω στο ψυγείο, για να το θυμάμαι, να μαγειρεύω μόνο τόση ποσότητα όση θα χρησιμοποιήσουμε σε κάθε γεύμα. Ο Λάζαρος που είναι 15 χρονών, το καταφέρνει αυτό. Τηρεί με θρησκευτική ευλάβεια τους κανόνες της Αναστασίας. Αυτή φυσικά είναι η πρώτη του φορά που κάνει δίατα για να αδυνατίσει και ελπίζω και η τελευταία...
Το θέμα με το αλκοόλ, όπως έγραψα και προχθές δεν το έλεγξα καλά. Αυτό συνέβηκε και ψες. Αντιλήφθηκα πως για μένα δεν κάνει καλό να πίνω κρασί που είναι το αγαπημένο μου ποτό. Δεν μπορώ να σταματήσω στο ένα ποτήρι. Για όσο καιρό διαρκεί αυτή η προσπάθεια θα βγάλω όσο πιο πολύ μπορώ το κρασί από τη ζωή μου. Η μπύρα είναι καλύτερη επιλογή για μένα, και πιο λίγες θερμίδες έχει και δεν μου αρέσει και τόσο πολύ ώστε μπορώ να σταματήσω στο όριο που μου επιτρέπεται για κάθε μέρα.
Για κάποιους ανθρώπους τα ενδιάμεσα δεν είναι ίσως απαραίτητα. Για μένα είναι. Άμα τρώω το φρούτο ή το ελαφρύ σνακ που έχω για ενδιάμεσο δυο φορές το πρωι και μια το απόγευμα, τότε δεν πεινάω πολύ όταν καθίσω να φάω μεσημεριανό ή βραδινό και μπορώ να συγκρατηθώ καλύτερα με τις ποσότητες.
Το τελευταίο σημείο ίσως είναι το πιο σημαντικό.
Τρώω ενώ το φαγητό μου δεν είναι ακόμη έτοιμο. Για παράδειγμα, σήμερα το μεσημέρι τα ψάρια στη σχάρα ήταν έτοιμα, η σαλάτα του Λάζαρου έτοιμη και τα δικά μου βραστά χόρτα ήθελαν ακόμη 10 λεπτά για να είναι έτοιμα στη συσκευή του ατμού.
Κάθισα στο τραπέζι και άρχισα να τρώω ψάρι. Επειδή το στομάχι μου ήταν άδειο (παρέλειψα το δεκατιανό), πεινούσα πολύ  και καταβρόχθισα όχι μόνο τη δική μου τσιπούρα αλλά και τη μισή που άφησε ο Λάζαρος. Και όταν τα χόρτα ήταν έτοιμα, ήδη είχα γεμίσει. Ενώ, εάν περίμενα να είναι και τα χόρτα έτοιμα και τα έτρωγα μαζί, ή καλύτερα ίσως πρώτα τα χόρτα και μετά το ψάρι, θα έμενα στο ένα ψάρι που ήταν η ποσότητα που υποτίθετο πως θα φάω.
Το να καθίσεις σε ένα στρωμένο τραπέζι, με την ποσότητα που χρειάζεσαι μόνο μπροστά σου και να αρχίσεις να τρως σιγά και απολαυστικά είναι ένας τρόπος και για να απολαμβάνεις το φαγητό περισσότερο, αλλά και να τρως λιγότερο, να μην παίρνεις επιπλέον αχρείαστες θερμίδες, οι οποίες δεν εξυπηρετούν και τόσο ιδιαίτερα τη γεύση, επειδή το ίδιο πράγμα είναι. Να απολαμβάνεις γεύση για 15 λεπτά τρώγοντας αργά και λιγότερη ποσότητα ή τρώγοντας γρήγορα και μεγαλύτερη ποσότητα. Η γεύση παραμένει η ίδια.
Με τούτα και μ΄ εκείνα δεν το έβαλα κάτω.
Όλα αυτά είναι μια πολύ καλή βοήθεια για τη συνέχεια. Η διαδικασία δίαιτας είναι για μένα μια διαδικασία εκπαίδευσης για το υπόλοιπο της ζωής μας. Να μάθουμε να λειτουργούμε και να τρώμε ως άνθρωποι που έχουν το κατάλληλο για τους ίδιους βάρος.
Παρατηρώντας τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται σε σχέση με το σώμα τους και το φαγητό, τα άτομα που δεν είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα, βλέπει κανείς πως τρώνε μόνο όταν πεινούν, όταν χορτάσουν σταματούν, απολαμβάνουν τη γεύση του φαγητού τους τρώγοντας αργά και ηδονιστικά. Δεν νιώθουν ενοχές όταν τρώνε. Απολαμβάνουν το φαγητό τους ανένοχα και δεν νιώθουν στερημένοι.

Κάποιοι από αυτούς κινούνται συνέχεια, είναι αεικίνητοι. Κάποιοι άλλοι είναι νωθροί από τη φύση τους. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι με φυσικό βάρος αθλητές. Η σχέση τους με το φαγητό είναι σχέση φλερταριστική και όχι μιας εξαρτητικής αρρωστημένης σχέσης.
Φλερτάτουν με το φαγητό και τη γεύση, αλλά φροντίζουν να νιώθουν και μετά το φαγητό καλά.
Αλήθεια, πώς νιώθει το στομάχι μας όταν το βαρυφορτώσουμε; Μήπως είναι βαρύ και ασήκωτο;
Μήπως η διάθεση μας πέφτει;
Μήπως νιώθουμε βαριοί και ασήκωτοι;

Θέλω να ελευθερωθώ, να απελευθερωθώ από τα περιττά κιλά, να νιώθω ελαφριά και να απολαμβάνω το φαγητό μου στο φουλ. Να φλερτάρω μαζί του. Να το τρώω, να μη με τρώει....
Φιλιά
Θέκλα