Απιστίας συνέχεια.. 29.9.16

Πότε συγχωρούμε την απιστία;

Η αγάπη είναι σεξ;

Φιλία ένας πλατωνικός έρωτας!

Φιλία ένας πλατωνικός έρωτας!

Βάζω όρια

Καλησπέρα...
Έχει μέρες που ψάχνω χρόνο να γράψω αυτό το κείμενο.
Απευθύνομαι στους φίλους μου, τους συγγενείς μου και σε όσους επικοινωνούν μαζί μου με οποιονδήποτε τρόπο.
Είμαι 41 χρονών. Ήδη.. και μόνο...
Έχω δυο παιδιά. το ένα 19, το άλλο 16 και μισό.
Ο μεγάλος θα πάει να σπουδάσει. Αύριο βράδυ θα πάμε να τακτοποιηθεί στο Portsmouth.
Η μικρή θα φοιτήσει φέτος στην Β' Λυκείου. Έχουμε ακόμη δυο χρόνια σχολείο, φροντιστήρια και εφηβεία στο σπίτι.
Φέτος παρόλο που δεν το σχεδίαζα, ούτε το περίμενα, με βρήκε ο άντρας. Αστειεύομαι συνήθως και λέω: βρήκα άντρα, αλλά στην πραγματικότητα με βρήκε. Νόμιζα πως μετά τα 50 θα συνέβαινε αυτό, λόγω του ότι δεν είχα χρόνο να ασχοληθώ. Όμως συνέβηκε. Η αληθινή αγάπη και ο έρωτας συμβαίνει. Απλώς. Και είτε το ζεις είτε το πετάς.
Θα το ζήσω.
Είμαι εργαζόμενη, ελεύθερη επαγγελματίας. Από τις συμμετοχές μου στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση ΔΕΝ αμείβομαι, και ούτε θέλω.
Στο παρελθόν εκδόθηκαν δυο βιβλία μου. Τώρα θέλω να γράψω το τρίτο. Θέλω, το ξεκίνησα και θα το κάνω.
Έχει πάνω από 18 χρόνια που δουλεύω ασταμάτητα.
Για 3 χρόνια δούλεψα και στην κυβέρνηση. 12/11/2004 παραιτήθηκα πανηγυρικώς. Δεν μπορώ να είμαι δημόσιος υπάλληλος. Είμαι "αναρχική".
Δεν μπορώ το βόλεμα, είμαι αξιοπρεπής. Δεν έκανα καλά την δουλειά για την οποία διορίστηκα, ως ειδική δασκάλα στην δημοτική εκπαίδευση, διόριζαν τους ψυχολόγους τότε σε αυτή την θέση, και παραιτήθηκα. Για το καλό το δικό μου που ήτανε να τρελαθώ πρώτα και των παιδιών που άξιζαν να έχουν μια ειδική δασκάλα, αντί εμένα να τους διδάσκει.
Έχω φάει τα μούτρα μου από δική μου πρωτοβουλία πολλές φορές.
Έχω κτίσει κι έχω χαλάσει την ζωή μου άλλες τόσες.
Δεν θέλω να το ξανακάνω.
Να χαλάσω την ζωή και την υγεία μου εννοώ.
Θέλω να ζήσω. Και θέλω να ζήσω ανθρώπινα.
Δεν είναι φυσιολογικό για οποιονδήποτε άνθρωπο, όση ενέργεια και να έχει, να δουλεύει το μυαλό του εντατικά για 18 ώρες την μέρα. Δεν είναι. Στο τέλος θα αρρωστήσει και θα τα χάσει όλα.
Εννοείται πως δεν δούλευα στο γραφείο τόσες ώρες, όμως συνεχώς απαντούσα μηνύματα, τηλέφωνα, email, ερωτήσεις, δεχόμουνα κόσμο που ήθελε να με δει δωρεάν, πήγαινα επισκέψεις σε σπίτια που δεν μπορούσαν να πληρώσουν ψυχολόγο και διάφορα άλλα για τα οποία ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ.
Προχθές το βράδυ έπαθα ένα μίνι νευρικό κλονισμό. Τα έπαιξα. Κυριολεκτικά. Έχασα τον έλεγχο και έβγαλα τα νεύρα μου πάνω στην κόρη μου με μια ασήμαντη αφορμή και πάνω στον εαυτό μου μετά.
Αυτό με προβλημάτισε πάρα πολύ.
Δεν θέλω να ξανασυμβεί.
Θέλω να έχω την ψυχική και σωματική μου υγεία.
Για αυτό το λόγο, θα βάλω όρια στον εαυτό μου.
Μόνη μου έκανα όσα έκανα τόσα χρόνια. Δεν μου το επέβαλε κανείς με το ζόρι. Μόνη μου πρόσφερα από το υστέρημα του χρόνου και της ενέργειας μου.
Αυτό ένιωθα ως πνευματικό κάλεσμα, αυτό έκανα.
Δεν έχω δυνάμεις όμως πλέον.
Και επειδή θέλω και δικαιούμαι να ζήσω, αποφάσισα τα ακόλουθα:
1. Θα λιγοστέψω τις ώρες εργασίας στο γραφείο.
2. Δεν θα αυξήσω αυτά που χρεώνω, γιατί είναι δύσκολοι καιροί και πολύς κόσμος δεν έχει ούτε καν για τα βασικά, αλλά δεν θα ξανακάνω δωρεάν ραντεβού. Έστω και ένα συμβολικό ποσό θα παίρνω, γιατί αυτή είναι η δουλειά μου. Και όταν δεν εκτιμώ εγώ τον εαυτό μου, πώς θα εκτιμήσει ο άλλος αυτό που του προσφέρω και όντως να ωφεληθεί;
3. Δεν θα πάρω χρήματα για συμμετοχή σε τηλεοπτική ή ραδιοφωνική εκπομπή, γιατί το βλέπω ως κοινωνική προσφορά, αλλά θα περιορίσω τα ΝΑΙ που λέω σε προσκλήσεις και θα αρχίσω να λέω και ΟΧΙ. Επειδή θέλω να ζήσω.
4. Δεν θα ξαναπώ, ναι, θα πάμε για καφέ όταν με προσκαλούν, ναι, θα έρθω στο σπίτι σου,ναι, θα έρθω για φαγητό, ναι, θα έρθω στο πάρτι σου, επειδή είναι ανθρωπίνως αδύνατο για μένα να κάνω παρέα με πάνω από 2-3 στενούς φίλους. Τους γονείς μου κάνω μήνες να τους δω, και είναι γύρω στα 70, κάποια στιγμή, θα φύγουν πριν από εμένα, θέλω εάν έχω ελεύθερο χρόνο να τον αφιερώνω σε αυτούς και φυσικά στα παιδιά μου και στον σύντροφο μου και γενικώς στην στενή μου οικογένεια. Το να με προσκαλεί ένας άγνωστος για καφέ, σημαίνει θέλει να μου μιλήσει ως ψυχολόγο την ώρα εκείνου του καφέ. Δεν γίνεται να δουλεύω 18 ώρες το 24ωρο είπαμε. Μόνο στο γραφείο πλέον θα δουλεύω με τους όρους που περιέγραψα πριν.
5. Θα δώσω περισσότερο χρόνο και σημασία στα παιδιά μου, επειδή αυτά μεγαλώνουν και ανοίγουν τα φτερά τους και έχω πολλά να τους δώσω ακόμη, πνευματικά και συναισθηματικά. Μόνο με τα υλικά δεν κάνουμε σωστή δουλειά.
6. Θα επενδύσω χρόνο και ενέργεια στο σύντροφο μου, γιατί μια σχέση χτίζεται και όταν επενδύεις στην αγάπη, επενδύεις ουσιαστικά στον εαυτό σου. Και θέλω να επενδύσω στον εαυτό μου και θα το κάνω.
7. Θα κοιμάμαι τουλάχιστον 8 ώρες το εικοσιτετράωρο.Επτάμιση το βράδυ και μισή το μεσημέρι, γιατί χωρίς ύπνο "καίγονται" και τα πιο δυνατά μυαλά.
8. Θα συνεχίσω να γράφω αυτά που σκέφτομαι στο Facebook, δεν σημαίνει όμως ότι όταν αναγράφω κάτι σε ένα status, πως έχω δυνάμεις για συνομιλία. Δεν αντέχει ένας φυσιολογικός άνθρωπος να μιλάει με τόσους ανθρώπους ταυτόχρονα.
Είμαι σίγουρη πως σε κάποιους όλα αυτά που γράφω θα μεταφραστούν ως "ψώνισμα". Θα το εκλάβουν πως ψωνίστηκα και κάνω την σπουδαία.
Καμία σχέση. Στενοχωριέμαι με το παραμικρό όπως ένα μικρό μωρό.
Η εικόνα που βλέπετε στην τηλεόραση δεν διαφέρει από την πραγματικότητα.
Όντως είμαι τόσο προσιτή και πρόσχαρη. Δεν έχω δυνάμεις όμως να μιλάω με όλους και νιώθω ενοχές να είμαι αγενής να μην απαντάω. Για αυτό τον λόγο εξηγώ γιατί έχω αρχίσει να μην απαντάω ή να απαντάω μονολεκτικά ή με emoticons.
Ελπίζω να με καταλαβαίνετε. Είμαι βέβαιη πως όσοι έχετε καλή διάθεση θα το καταλάβετε.
Θέλω να προσφέρω στην κοινωνία.
Για να μπορέσω να το κάνω περιορίζομαι.
Εάν δεν είμαι εγώ καλά, δεν θα μπορώ να κάνω τίποτα καλά.
Άρα περιορίζω αυτά που κάνω, ούτως ώστε να συνεχίσω να τα κάνω με την ίδια ποιότητα.
Συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο.
Συγγνώμη που δεν απαντάω σε όλους.
Αγάπη μόνο καληνύχτα
Θέκλα

Αγάπη είναι ... επικοινωνία!