Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2013

Πέστα Θέκλα!

Πώς λέμε, πες τα  Χρυσόστομη;
Χρειάστηκε να συνομιλήσω με την ξαδέλφη μου την φιλόλογο, το τηλέφωνο της μάνας μου ήταν κατειλημμένο, για να σιγουρευτώ για την ορθογραφία της λέξης. Κανονικά γράφεται πες τα, αλλά ως τίτλος εκπομπής, δικαιούμαστε την αλά αργκό γραφή, πέστα.
Λοιπόν....
Είμαι πολύ χαρούμενη, ενθουσιασμένη και ανυπόμονη.
Πριν 3 εβδομάδες περίπου, όταν επαναστατούσα μέσα μου και έξω μου και έφυγα τελικά από την εκπομπή που δεν με εξέφραζε πλέον, δεν είχα καμιά ιδέα για το τι θα προέκυπτε μετά, τηλεοπτικά εννοώ.
Ήμουν σίγουρη ότι με περίμενε το γραφείο μου, και οι διαδικτυακοί μου φίλοι. Επέστρεφα στην ησυχία του χώρου μου, με τους ανθρώπους μου, τους πελάτες μου και τους δεκάδες φίλους που επικοινωνούν μαζί μου ηλεκτρονικά καθημερινώς. Στέλνοντας μου email στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση theklapetridou@yahoo.gr. Δεν προλαβαίνω να απαντώ την ίδια μέρα σε όλα τα email, αλλά το πολύ τρεις μέρες μπορεί να περιμένει κάποιος  για απάντηση.
Μέσα από ένα email δεν βρίσκεις λύσεις στα θέματα που απασχολούν τον αποστολέα, ούτε κάνεις διάγνωση, ούτε θεραπεία φυσικά. Μπορείς όμως να διαβάσεις και να αφουγκραστείς τι έχει να πει ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από μια οθόνη, να πεις την γνώμη σου σε ερωτήματα σε θέματα σχέσεων και να δώσεις πληροφορίες απαραίτητες για την επίλυση θεμάτων που απαιτούν επαγγελματική βοήθεια.
Την προηγούμενη Κυριακή συνάντησα σε μια προβολή ταινίας μια συνάδελφο ψυχολόγο διορισμένη στο δημόσιο. Άδραξα την ευκαιρία και την ρώτησα και πήρα περισσότερες πληροφορίες για το πώς μπορεί κάποιος να αποταθεί σε ψυχολόγο του δημοσίου. Μοιράζομαι και εδώ τις πληροφορίες μαζί σας για όσους ενδιαφέρονται:
Για να κλείσεις ραντεβού με κρατικό ψυχολόγο, τηλεφωνάς στο νοσοκομείο ή κέντρο υγείας της περιοχής σου. Λες πως θέλεις να κλείσεις ραντεβού με ψυχολόγο και θα πάρεις καθοδήγηση για το πώς να το πράξεις. Πού να τηλεφωνήσεις δηλαδή, εάν χρειάζεται να πάρεις σε άλλη γραμμή για τους ψυχολόγους. Σε κάθε περίπτωση θα σας εξυπηρετήσει ο υπεύθυνος στο τηλεφωνικό κέντρο. 
 Εάν κάποιος έχει κάρτα νοσηλείας πληρώνει μόνο 3 ευρώ για ένα ραντεβού με τον ψυχολόγο. Τα ραντεβού διαρκούν 40 λεπτά και μπορεί κάποιος να πάει όσες φορές χρειάζεται. Μια φορά την εβδομάδα μπαίνουν τα ραντεβού. Και εάν χρειάζεται για κάποιο θέμα παραπομπή σε ψυχίατρο, θα γίνει αυτό με την ίδια διαδικασία. Εάν κάποιος δεν κατέχει κάρτα νοσηλείας, θα πληρώσει 30 ευρώ το ραντεβού στο κρατικό νοσοκομείο ή κέντρο υγείας. Τα 30 ευρώ είναι σαφώς λιγότερα από τα 50 ευρώ που είναι συνήθως το πιο φθηνό ραντεβού που μπορείς να βρεις σε ιδιώτη ψυχολόγο. Και πάλι 20 ευρώ διαφορά είναι σημαντικά. 
Φυσικά, όποιος έχει ουσιαστική οικονομική δυσπραγία, εννοείται πως θα μπορεί να προμηθευτεί κάρτα υγείας από τα Κέντρα Εξυπηρέτησης του Πολίτη που βρίσκονται σε κάθε πόλη. Όταν είσαι άνεργος, άπορος κλπ, δικαιούσαι κάρτα νοσηλείας. Στο Κέντρο Εξυπηρέτησης του Πολίτη που βρίσκεται στην δική μου περιοχή, στους Αγίους Ομολογητές στη Λευκωσία, οι εργαζόμενοι εκεί είναι ιδιαίτερα εξυπηρετικοί. Μπορεί να χρειαστεί να περιμένεις περισσότερη ώρα τώρα με την κρίση και τους πολλούς ανέργους, αλλά άμα είσαι άνεργος έχεις τον χρόνο για να το κάνεις :-)

Λοιπόν, όταν αποφάσισα να ακολουθήσω το gut instict μου, το ένστικτο του εαυτού μου, και έφυγα από την εκπομπή όπου για δύο μήνες επικοινωνούσα κάθε Σαββατοκύριακο με τον κόσμο, δεν περίμενα να είμαι σύντομα σε άλλη εκπομπή.
Είναι εποχές δύσκολες οικονομικά και το αγαπημένο μου πρωινό δίδυμο Κατερίνα Αγαπητού και Δημήτρης Σούγλης δεν έχουν πια εκπομπή, και πραγματικά μόνο σε αυτούς θα πήγαινα εάν είχαν ακόμη τη Νέα Μέρα.
Έτσι επέλεξα να συνεχίσω μόνο διαδικτυακά και μαζί με τον Εύρο Glijin Δημητρίου τον δημοφιλή νεαρό κωμικό, ο οποίος έχει χιλιάδες followers  στο κανάλι του  στο Youtube, εγκαινιάσαμε την συνεργασία μας στο Λύσε το πρόβλημά μου.

Το πρώτο  video μέσα σε δυο εβδομάδες έφτασε στις 20500 προβολές!
Το δεύτερο, το οποίο γυρίσαμε την Τετάρτη θα βγει σε καμιά δεκαριά μέρες. Η εμπειρία μου με τον Εύρο και τα νέα παιδιά με χαροποίησε πολύ. Όταν είσαι με νέους ανθρώπους "νεώνεις" κι εσύ, παίρνεις χαρά από την χαρά τους, ζωντάνια από την ζωντάνια τους.
Ο Εύρος αποφάσισε αυτές τις μέρες να ασχοληθεί περισσότερο με το αγγλικό του κανάλι στο Youtube, αλλά το Λύσε το Πρόβλημά μου θα το συνεχίσουμε και μόνος του και μαζί, μια με μια εβδομάδα, όπου και αν είναι ο καθένας.

Την Τετάρτη το μεσημέρι, (20/11) και ενώ ψώνιζα στα γρήγορα από την υπεραγορά απέναντι από το χώρο μου, χτυπάει το τηλέφωνο ενώ μιλούσα σε άλλη κλήση. Στην οθόνη είδα το όνομα του Ανδρέα Αζά, που με κάλεσε στην εκπομπή του στο Capital πριν λίγες μέρες
Τον πήρα πίσω και τον ακούω εμβρόντητη να μου λέει: έχω μαζί μου τον διευθυντή του Capital, τον Αχιλλέα Δημητρίου, ο οποίος θέλει να σου μιλήσει. Πρώτη φορά μίλησα με τον άνθρωπο, δεν τον γνώριζα προηγουμένως, είχα φιλοξενηθεί παλιά στην εκπομπή της Στέφανης Φλωρίδου στο Capital και στον Ανδρέα Αζά στις 9 του Νιόβρη, αλλά με την διεύθυνση του καναλιού δεν έτυχε ποτέ να επικοινωνήσω.
"Σκέφτεσαι αυτό που σκέφτομαι;" τον ρώτησα απευθείας. Μου λέει ναι. Κλείσαμε ραντεβού για τις λεπτομέρειες για χθες, την Παρασκευή, για την νέα εκπομπή, που ξεκινάει την Κυριακή 1η του Δεκέμβρη, στις 7μμ, και που θα έχει τίτλο "Πέστα Θέκλα". 
Μια δική μου εκπομπή, μια δική σας εκπομπή. 
Δεν είχα σκεφτεί ποτέ να έχω δική μου εκπομπή και ούτε το επιδίωξα. Μπορούσα και μπορώ κάλλιστα να παραμείνω μακριά από τις κάμερες, η δουλειά μου είναι στο γραφείο και στον υπολογιστή.
Μου άρεσε όμως η ιδέα, με ενθουσίασε.
Πρώτον, επειδή υπάρχει τόσος κόσμος που θέλει να τα λέω και να τα ακούει και δεν έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο. Από τις αρχές Νοεμβρίου που αποχώρησα οριστικά από την εκπομπή με την οποία συνεργαζόμουν έλαβα δεκάδες μηνύματα και τηλεφωνήματα, από κόσμο που με ρωτούσε: "πού θα σε βλέπουμε τώρα; Θέλουμε να σε ακούμε, μας δίνεις αισιοδοξία και δύναμη.
Τα λες διαφορετικά. Τα λες με το όνομα τους τα πράγματα. Μπουχτίσαμε τα ψεύτικα, τα στημένα και τα δήθεν. Θέλουμε να ακούμε την άποψη σου και το γέλιο σου."
Φυσικά δεν είμαι αναντικατάστατη, ο κάθε άνθρωπος όμως είναι μοναδικός.
Αγαπώ αυτό που κάνω στην τηλεόραση. Μου αρέσει να βρίσκομαι σε ένα στούντιο, να συγκεντρώνομαι και να μιλώ τόσο από τις γνώσεις μου και την πείρα μου, αλλά και από τις σκέψεις που κάνω όταν ακούω ένα θέμα. Το να μιλάω σε κόσμο, ήταν από τις αρχές της καριέρας μου η καλύτερή μου. Από το 1997 μέχρι σήμερα έχω δώσει δεκάδες αν όχι εκατοντάδες διαλέξεις σε σχολεία, συνδέσμους γονέων, επαγγελματικούς συνδέσμους, φιλανθρωπικούς και εθελοντικούς συνδέσμους, επιχειρήσεις, οργανισμούς. Λατρεύω να μιλώ σε κοινό. Με ενθουσιάζει η επαφή με τον κόσμο και η ανατροφοδότηση από ένα συντονισμένο κοινό. Αν με ρωτούσε κάποιος, ποια είναι η τέχνη σου; Θα απαντούσα στο δημόσιο λόγο για την κοινωνία και την  ψυχολογία. Μετά θα έβαζα το γράψιμο και την δουλειά με τους πελάτες μου στο γραφείο. Πρώτα τον δημόσιο λόγο. Επειδή μου αρέσει κι εμένα, με ευχαριστεί, με βοηθά να συγκεντρώνομαι, με εξελίσσει. Όταν μιλώ σε κοινό, σε αίθουσα διαλέξεων ή σε κάμερα, νιώθω μια πολύ όμορφη ενέργεια να βγαίνει από μέσα μου και να με συνδέει με τον κόσμο. Είναι μια "ενωτική" εμπειρία όπως θα την περιέγραφαν οι ψυχολόγοι που ακολουθούν την μέθοδο Gestalt. Είναι φορές που βλέπω ένα video από προηγούμενες δουλειές μου και πιάνω τον εαυτό μου να το παρακολουθώ με ενδιαφέρον, να δω τι θα πει αυτή παρακάτω :-)
Και όχι, δεν είμαι σχιζοφρενής ούτε ψυχωτική. Προσπαθήστε να μαγνητοσκοπήσετε τον εαυτό σας να μιλάει για κάτι και να τον δείτε μετά. Είναι σαν να παρακολουθείς έναν άλλον.
Μετά την αποχώρηση μου από την εκπομπή με την οποία συνεργαζόμουν πρόσφατα, έκατσα και έκανα ενδελεχή αυτοκριτική. Κάποια videos από εκείνη την εκπομπή δεν μου άρεσαν ιδιαίτερα, ειδικά προς το τέλος. Δεν ήμουν εγώ. Δεν ήμουν ο εαυτός μου.
Όταν βρίσκεσαι σε ένα πλατό τηλεοπτικής εκπομπής δεν βλέπεις μόνο όσα βλέπει ο τηλεθεατής στην οθόνη του, Την ώρα του γυρίσματος και ειδικά στο ζωντανό γύρισμα συμβαίνουν διάφορα που δεν τα δείχνουν οι κάμερες. Νοήματα, χειρονομίες, εκφράσεις προσώπου, αθόρυβη ομιλία με τα χείλη. Η κάμερα δείχνει μόνο αυτό που επιλέγει ο σκηνοθέτης από το control room. Και κατά την διάρκεια του γυρίσματος έχεις οθόνες απέναντί σου που βλέπεις ποια κάμερα δείχνει, αν σε δείχνει εκείνη την στιγμή ή όχι.
Μια από τις διαπιστώσεις που έκανα αναλύοντας τον εαυτό μου, ήταν ότι δεν μπορώ και δεν προτίθεμαι πλέον να βρίσκομαι σε μη φιλικό τηλεοπτικό πλατό. Σε καμία περίπτωση.
Δεν πληρώθηκα ποτέ από την τηλεόραση και ούτε σκοπεύω να πληρωθώ. Στη νέα εκπομπή, το έθεσα ως όρο από το πρώτο τηλεφώνημα με τον Αχιλλέα, πως δεν θέλω να πληρώνομαι. Μόνο ο δημοσιογράφος που θα αναλάβει την παραγωγή, ο παρτενέρ μου. Εγώ θα εμφανίζομαι αμισθί. Η δουλειά μου είναι στο γραφείο και πληρώνομαι από τους πελάτες μου. Η τηλεόραση είναι η αγάπη μου, η τρέλα μου, η ευχαρίστηση και ίσως και μια ελάχιστη προσφορά προς την κυπριακή κοινωνία.
Εφόσον δεν είναι βιοπορισμός μου η τηλεόραση, δικαιούμαι να έχω την πολυτέλεια να εμφανίζομαι μόνο όπου νιώθω ευπρόσδεκτη και επιθυμητή.
Σε μια δική σου εκπομπή, σίγουρα θα τα έχεις αυτά. Εκτός κι αν είσαι τόσο αυτοκαταστροφικό άτομο που να θεωρείς τον εαυτό σου ανεπιθύμητο! Α χα χα χα χα
Στα 38 μου έχω περάσει κι έχω κάνει αρκετά ώστε να γνωρίζω την αξία μου, τις δυνάμεις και τις αδυναμίες μου, τις δυνατότητες και τους περιορισμούς μου.
Ξέρω τι θέλω.
Κι αυτό που θέλω μου το προσφέρει ο Αχιλλέας και το Capital. Το Λεμεσιανό κανάλι που εκπέμπει παγκύπρια σε ψηφιακή συχνότητα.
Η Λεμεσός είναι η πόλη στην οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε ο πατέρας μου. Είμαι γέννημα θρέμμα Πάφου, μισή Λεμεσιανή στην καταγωγή και ζω και εργάζομαι στην Λευκωσία. Ξεκίνησα από το τοπικό κανάλι Ωμέγα στην Πάφο το 1997, συνέχισα σε παγκύπρια κανάλια στη Λευκωσία και τώρα πάω στη Λεμεσό. Καιρός ήταν :-)
Η εκπομπή θα προβάλλεται κάθε Κυριακή στις 7μμ. Οπότε,  θα μπορώ το Σαββατοκύριακο να πηγαίνω στην αγαπημένη μου Πάφο και επιστρέφοντας να κάνουμε και την εκπομπή στην Λεμεσό. Όμορφα, πολύ όμορφα :-)
Η εκπομπή θα έχει την εξής δομή:
Θα ξεκινούμε με μια σύντομη ανασκόπηση σημαντικών γεγονότων της επικαιρότητας μέσα από την ματιά ενός ψυχολόγου, θα συνεχίζουμε με τα email των τηλεθεατών, όσοι γράφετε στο theklapetridou@yahoo.gr, διευκρινίζετε εάν θέλετε να διαβαστεί το γράμμα σας στην εκπομπή ή όχι. Κατά την διάρκεια της εκπομπής θα υπάρχει συνεχής επικοινωνία και διάδραση με το κοινό μέσω sms και διαδικτύου. Θα στέλλετε δηλαδή τις ερωτήσεις σας, τις απόψεις σας, τις αντιθέσεις σας μέσω  τηλεφωνικών μηνυμάτων ή του Facebook, θα ανοίξω σελίδα για την εκπομπή στην οποία θα είμαι διαχειρίστρια και υπόσχομαι να απαντώ όλα τα μηνύματα και τα σχόλια, όπως άλλωστε κάνω εδώ και 6 χρόνια με το προσωπικό μου προφίλ και την σελίδα μου.

Κάποιες φορές θα φιλοξενούμε γιατρούς, ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, εκπαιδευτικούς, καλλιτέχνες για να συζητήσουμε και μαζί τους το θέμα της εκπομπής. Η κάθε εκπομπή θα έχει ένα κύριο θέμα, το οποίο θα βασίζεται στο γράμμα που θα συζητούμε και θα προσπαθούμε να έχουμε και ανάλογο γκάλοπ από τον κόσμο στον δρόμο.
Η εκπομπή μου θα είναι εκπομπή σας. Είμαι πρόθυμη από τώρα να ακούσω απόψεις, εισηγήσεις, ιδέες. Ξέρετε πως θα με βρείτε.
Στην ιστοσελίδα μου; theklapetridou.com
Στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο: theklapetridou@yahoo.gr
Στο προφίλ μου στο Facebook
Στη σελίδα μου στο Facebook
Ο βασικός λόγος που με ώθησε στο να φύγω από εκεί που ήμουν και να πω αμέσως ναι στο "Πέστα Θέκλα" είστε εσείς. Οι τηλεθεατές που επικοινωνείτε μαζί μου, οι φίλοι στο διαδίκτυο και όσοι θέλετε να τα ακούσετε αληθινά, αφτιασίδωτα, ειλικρινά και θαρραλέα.
Θα τα λέω για εσάς κάθε Κυριακή στις 7μμ από την πρώτη του Δεκέμβρη.
Λέω και θα λέω τα πράγματα με το όνομα τους.
Μου αρέσει η τηλεόραση. Μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτήν.
Είμαι κατενθουσιασμένη που απέκτησα δική μου εκπομπή.
Η δική μου εκπομπή είναι και δική σας.
Φιλιά
xxxxxxxxxxxxxxxxx

Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

Αυτοκτονία: Αυτοί που μένουν πίσω....


Πώς αντιμετωπίζουμε την αυτοκτονία ενός αγαπημένου μας προσώπου;
Είμαστε συγκλονισμένοι από την πρόσφατη αυτοκτονία του νεαρού εθνοφρουρού. Οι συζητήσεις δίνουν και παίρνουν με επίκεντρο κυρίως τις ευθύνες της Εθνικής Φρουράς.
Σε αυτό το άρθρο προτιμώ να εστιασθώ σε μια συγκεκριμένη πτυχή του θέματος, αυτήν της αντιμετώπισης της αυτοκτονίας από αυτούς που μένουν πίσω.... Τους γονείς, τους συγγενείς, τους φίλους, τους συμμαθητές, τους συστρατιώτες, τους συνομήλικους.
Καταρχάς, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πως οι 9 στους 10 ανθρώπους που αυτοκτονούν (παγκόσμια στατιστικά) πάσχουν από μια σοβαρή  ψυχιατρική διαταραχή κατά την περίοδο του θανάτου τους. Οι πιο συνηθισμένες διαταραχές που μπορεί να οδηγήσουν σε αυτοκτονία είναι η σοβαρή κατάθλιψη και η διπολική διαταραχή ή αλλιώς μανιοκατάθλιψη. Αυτές οι διαταραχές εάν διαγνωστούν με ακρίβεια και επαγγελματισμό εγκαίρως, και δοθεί κατάλληλη ψυχοθεραπεία και φαρμακοθεραπεία στους ανθρώπους που υποφέρουν, ο θάνατός τους  τους μπορεί να προληφθεί.
Άρα, στην συντριπτική πλειοψηφία των αυτοκτονιών, οι άνθρωποι πεθαίνουν λόγω της διαταραχής τους. Όπως κάποιος που έχει καρκίνο πεθαίνει από τον καρκίνο, ένας καρδιακός από καρδιακό επεισόδιο, το ίδιο και ένας άνθρωπος που έχει σοβαρό ψυχολογικό και ψυχιατρικό πρόβλημα όπως η σοβαρή κατάθλιψη και η μανιοκατάθλιψη, στην ουσία πεθαίνει ως αποτέλεσμα της «αρρώστιας» του. Παρόλο που δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ την λέξη ψυχική ασθένεια, επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι γύρω μας έχουν ελαφριά ψυχολογικά συμπτώματα και όποιος επισκέπτεται έναν ψυχολόγο δεν είναι άρρωστος, στην περίπτωση της διπολικής διαταραχής ή της σοβαρής κατάθλιψης, μιλούμε για αρρώστια επικίνδυνη και δυνητικά θανατηφόρα.
 Η πρόληψη των αυτοκτονιών λοιπόν, και ειδικά στο στράτευμα, κατά την γνώμη μου, πρέπει να εστιασθεί στην ενδελεχή και επαγγελματική αξιολόγηση/διάγνωση και θεραπεία από τους ψυχολόγους και ψυχιάτρους του κράτους. Και καμιά απειλή για αυτοκτονία να μην λαμβάνεται χωρίς διερεύνηση, ως χειριστική συμπεριφορά. Μπορεί να είναι χειριστικότητα το να απειλεί κάποιος πως θα αυτοκτονήσει αν δεν πάει για άδεια πχ, αλλά πάντοτε υπάρχει ο σοβαρός κίνδυνος να το εννοεί. Καλύτερα να φυλάμε τα ρούχα μας λοιπόν, για να έχουμε τα μισά. Και αν είναι να σωθεί και έστω και ένα παιδί που κινδυνεύει, δεν πειράζει αν 100 άλλοι προσποιούνται ψυχολογικά προβλήματα για να έχουν προνομιακή συμπεριφορά. Η γνώμη μου. Η ανθρώπινη ζωή είναι πολύτιμη.
 Και όσον αφορά στους γονείς των εθνοφρουρών, οφείλουν να  λαμβάνουν σοβαρά υπόψην τα παράπονα των παιδιών τους και τυχόν απειλές για αυτοκτονία και εάν δεν είναι ευχαριστημένοι από την αντιμετώπιση των κρατικών ειδικών, τότε να παραπέμπουν τα παιδιά τους σε ιδιώτες ψυχολόγους και ψυχιάτρους, τους οποίους θα επιλέξουν με βάση τις ικανότητες και την εντιμότητά τους και όχι με οποιοδήποτε άλλο κριτήριο.
Πίσω λοιπόν στο πώς αντιμετωπίζουν αυτοί που μένουν πίσω μια αυτοκτονία.
·        Το πρώτο και πιο συνηθισμένο συναίσθημα είναι η ενοχή. Ρωτούμε και ξαναρωτούμε τον εαυτό μας: υπήρχε κάτι που μπορούσα να κάνω για να προλάβω το κακό; Η ενοχή του επιζήσαντα, όπως ονομάζεται στην ψυχολογία είναι συνηθισμένη αντίδραση και φυσιολογικό να την έχουμε. Ο κάθε ένας από εμάς χρειάζεται τον χρόνο του και ίσως βοήθεια από ψυχολόγο για να μπορέσει να φτάσει στο συμπέρασμα πως κανένας δεν μπορεί να έχει απόλυτο έλεγχο πάνω στις πράξεις οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου...Αν δεν φτάσουμε σε αυτό το συμπέρασμα, δεν θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε την ενοχή.
·        Ντροπή. Είναι φυσιολογικό να νιώθουμε πως αυτό που έκανε το αγαπημένο μας πρόσωπο, να θέσει τέρμα στην ζωή του, είναι μια πράξη που το ντροπιάζει στην κοινωνία και ντροπιάζει κι εμάς τους ίδιους. Αυτό φυσικά έχει σχέση και με το ισχυρό κοινωνικό και θρησκευτικό ταμπού κατά της αυτοκτονίας, το οποίο ως κοινωνικός κανόνας έχει σκοπό να προστατεύσει τα μέλη της κοινωνίας από του να βλάψουν τον εαυτό τους. Όταν φτάσει όμως και γίνει το κακό, όταν ήδη έχει αυτοκτονήσει το άτομο που αγαπούμε, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να τον φέρουμε πίσω. Οπόταν οι κοινωνικοί κανόνες που καταδικάζουν την πράξη της αυτοκτονίας μας είναι άχρηστοι σε αυτό το στάδιο. Και χρειάζεται να καταβάλουμε προσπάθεια για να διώξουμε την αίσθηση της ντροπής από πάνω μας και από τον αγαπημένο μας που πέθανε. Θα ντρεπόμασταν εάν πέθαινε από καρκίνο; Τότε γιατί να ντραπούμε εφόσον πέθανε ως αποτέλεσμα μιας ψυχικής αρρώστιας; Είτε ψυχική είτε σωματική, πάλι αρρώστια είναι... Με την διαφορά πως η ψυχική είναι πιο δύσκολο να διαγνωστεί και να θεραπευτεί από την σωματική. Δεν είναι ντροπή κάποιος να είναι άρρωστος.....
·        Θυμός. Όταν κάποιος δικός μας πεθαίνει, είναι σαν να μας εγκαταλείπει. Είναι απόλυτα φυσιολογικό το συναίσθημα του θυμού για κάποιον αγαπημένο που έφυγε και μας άφησε. Όσο παράλογο κι αν ακούγεται αυτό. Είναι πιο εύκολο να ξεπεράσει κάποιος τον θυμό του για ένα αγαπημένο πρόσωπο που πέθανε από καρκίνο για παράδειγμα, παρά για ένα άτομο που αυτοκτόνησε. Μας βοηθάει στο να διαχειριστούμε αυτόν τον θυμό η βαθιά κατανόηση πως το άτομο που αυτοκτονεί, πεθαίνει λόγω της αρρώστιας του. Ακόμα και αν ο θυμός απευθύνεται δικαιολογημένα προς τα άτομα που τον στενοχώρησαν λίγο πριν πεθάνει, αν δεν ήταν άρρωστο αυτό το πρόσωπο, δεν θα πέθαινε. Αν του γινόταν έγκαιρη διάγνωση , ψυχοθεραπευτική  και ψυχοφαρμακοθεραπευτική παρέμβαση μπορεί να γλίτωνε. Επειδή ήταν άρρωστος πέθανε, από την αρρώστια του. Εάν αυτοί που τον πλήγωσαν έκαναν το ίδιο σε κάποιον που είναι ψυχικά υγιής, σίγουρα δεν θα είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατό του. Άρα η αρρώστια είναι η βασική αιτία του θανάτου του αγαπημένου μας, οι αδικίες που του έγιναν η αφορμή για να δράσει ανεξέλεγκτα η αρρώστια.
·        Ανακούφιση. Αυτό το τελευταίο συναίσθημα σίγουρα δεν εφαρμόζεται στην περίπτωση του νεαρού εθνοφρουρού, ο οποίος δεν είχε αξιολογηθεί ψυχολογικά και εξόσον γνωρίζουμε δεν είχε παρελθόν ψυχικής ασθένειας. Στις  περιπτώσεις όμως που ένα άτομο πεθαίνει μετά από μακροχρόνιο αγώνα με την ψυχική αρρώστια, τις απόπειρες αυτοκτονίας, της εισαγωγής σε ψυχιατρικές κλινικές ή στο ψυχιατρείο, την μακροχρόνια ταλαιπωρία και του ιδίου και των γύρω του, ο θάνατος του μπορεί να φέρει και κάποια αισθήματα ανακούφισης. Τα οποία είναι απολύτως φυσιολογικά να τα έχουμε εάν έχουμε περάσει τόσα χρόνια αγωνίας, ταλαιπωρίας, φόβου και αναποτελεσματικών προσπαθειών. Το κακό είναι πως αυτά τα συναισθήματα της ανακούφισης συχνά γυρίζουν σε ενοχή ή ντροπή. Θεωρούμε πως είναι λάθος να νιώθουμε ανακούφιση, παρόλον που είναι απόλυτα φυσιολογικό, δεδομένων των συνθηκών που περιέγραψα πιο πάνω.
·        Λύπη. Ο θάνατος αντιμετωπίζεται μέσω της διαδικασίας του πένθους. Το κύριο χαρακτηριστικό του πένθους είναι το έντονο αίσθημα λύπης. Στην περίπτωση της αυτοκτονίας ενός νεαρού ανθρώπου, η θλίψη γίνεται πιο έντονη επειδή σκεφτόμαστε πόσα έχασε από την ζωή του, πόσα όνειρα και ελπίδες χάθηκαν και όλα όσα θα μπορούσε να ζήσει και δεν πρόλαβε.
Η ενοχή, η ντροπή, ο θυμός, η ανακούφιση και η λύπη είναι φυσιολογικά στάδια που περνούν οι άνθρωποι που μένουν πίσω από μια αυτοκτονία. Ίσως ένα άλλο συναίσθημα που μπορεί να προκύψει είναι και αυτό του φόβου μην τυχόν και το ίδιο συμβεί σε εμάς ή άλλα αγαπημένα μας πρόσωπα. Η γνώση του ότι η ψυχική ασθένεια ευθύνεται για την αυτοκτονία μπορεί να μας καθησυχάσει, με την έννοια ότι εάν τυχόν νιώσουμε οι ίδιοι αυτοκτονικοί ή παρατηρήσουμε άλλα άτομα γύρω μας να μιλούν για αυτοκτονία, υπάρχουν ψυχολόγοι και ψυχίατροι στους οποίους μπορούμε να απευθυνθούμε για να πάρουμε επαγγελματική βοήθεια. Και δεν φτάνει ένα άτομο στην αυτοκτονία από την μια μέρα στην άλλη. Άμα έχουμε τα μάτια μας και τα αυτιά μας ανοικτά, είναι πολύ πιθανόν να προλάβουμε να αντιμετωπίσουμε την ψυχική αρρώστια με την κατάλληλη θεραπεία.
Πολύ δύσκολο θέμα η αντιμετώπιση μιας αυτοκτονίας. Είναι από τις πιο δύσκολες διαδικασίες πένθους. Ας συμπαρασταθούμε ο ένας στον άλλο όσοι μείναμε πίσω, ας υπενθυμίζουμε συνεχώς στον εαυτό μας και στους γύρω μας ότι δεν  μπορούμε ποτέ να έχουμε απόλυτο έλεγχο πάνω στις πράξεις ενός άλλο ανθρώπου, όσο κι αν τον αγαπούμε, κι ας θυμόμαστε με αγάπη τις καλές στιγμές που έζησε αυτός ο άνθρωπος και που ζήσαμε μαζί του.
Όλοι θα πεθάνουμε μια μέρα. Ο θάνατος είναι αναπόφευκτος. Η ζωή τόσο σύντομη έστω κι αν πεθάνεις γέρος. Ας την ζήσουμε κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία για να τιμήσουμε την μνήμη του αγαπημένου μας που έφυγε. Ας διατηρούμε την μνήμη του ζωντανή με το να αναπαράγουμε όλα τα καλά του.


Θέκλα Πετρίδου
Ψυχολόγος, ψυχοθεραπεύτρια, συγγραφέας
Μέλος του Συνδέσμου Ψυχολόγων Κύπρου και της Βρετανικής Ψυχολογικής Εταιρείας
Αρ. Επαγγελματικής άδειας: 24/677 (Ελληνική Δημοκρατία, Ε. Ε.)
Δημοσθένη Σεβέρη 15Α, διαμ.26, Λευκωσία 1080
Ιστοσελίδα:  http://www.theklapetridou.com
Τηλ: 99603422 . Φαξ: 22254606